فرودگاه بین المللی ایندیرا گاندی دهلی (Indira Gandhi International Airport) که سازمان بین المللی حمل و نقل هوایی آن‌را با کد DEL می‌خواند، در منطقه‌ی پالم، ۱۵ کیلومتری جنوب غربی ایستگاه راه آهن دهلی نو و ۱۶ کیلومتری مرکز شهر دهلی نو قرار گرفته است. این مقاله از مجله‌ی ایرپلین تیکت به بررسی فرودگاه بین المللی ایندیرا گاندی می‌پردازد.

تاریخچه

فرودگاه سفدرجونگ (Safdarjung Airport) در سال ۱۹۳۰ در محله ای با همین نام در دهلی نو ساخته شد و تا سال ۱۹۶۲ به عنوان فرودگاه اصلی در این شهر شناخته می‌شد. به دلیل افزایش ترافیک مسافران، پروازهای غیرنظامی به فرودگاه پالم که بعداً به نام ایندیرا گاندی تغییر یافت، منتقل شد. فرودگاه پالم در طول جنگ جهانی دوم ساخته شده بود و در طول مدت زمان حضور نیروهای بریتانیایی به عنوان یکی از ایستگاه‌های نیروی هوایی سلطنتی^۱ و بعد از خروج آن‌ها به عنوان پایگاه نیروی هوایی هندوستان استفاده می‌شد.

رکورد تعداد مسافران در فرودگاه بین المللی ایندیرا گاندی، ۱۳۰۰ نفر در ساعت بوده است. به دلیل افزایش جمعیت در دهه‌ی ۱۹۷۰، ترمینال دیگری که در حدود ۴ برابر بزرگ‌تر از ترمینال قبلی فرودگاه بود ساخته شد. با افتتاح ترمینال جدید (ترمینال شماره‌ی ۲) در تاریخ دوم مه سال ۱۹۸۶ نام فرودگاه، به پاس قدردانی از ” ایندیرا گاندی “^۲ به فرودگاه بین المللی ایندیرا گاندی تغییر نام یافت.

رشد قابل توجه صنعت هوانوردی هندوستان منجر به افزایش چشمگیر تعداد مسافران فرودگاه بین المللی ایندیرا گاندی شد. گنجایش ترمینال شماره‌ی ۱ در حدود ۱۵/۷ تخمین زده شده بود. در طول سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ عدد واقعی این آمار ۴/۱۰ میلیون نفر گزارش شد. با احتساب ظرفیت ترمینال شماره‌ی ۲ که هم اکنون فعال نیست، گنجایش فرودگاه ۵/۱۲ میلیون نفر بود، ولی تعداد واقعی مسافران در سال های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ به ۵/۱۶ میلیون نفر رسید. این عدد در سال ۲۰۰۸ به حدود ۲۴ میلیون نفر افزایش یافت و همین افزایش جمعیت‌ در نهایت منجر به ساخت ترمینال سوم و افتتاح آن در تاریخ سوم جولای سال ۲۰۱۰ شد.

دهلی نو یکی از زیباترین و شاخص‌ترین شهرهای کشور هندوستان با داشتن جاذبه های گردشگری فراوان و فرهنگی جذاب به عنوان یکی از پرطرفدارترین مقاصد در بین گردشگران محسوب می‌شود. با سفر به دهلی نو می‌توانید یکی از بی بدیل‌ترین تجربه های زندگی خود را رقم بزنید. ایرپلین تیکت سامانه ای مورد اعتماد و باسابقه است که با ارائه‌ی لیست کاملی از پروازها و پشتیبانی شبانه روزی امکان خرید آنلاین بلیط هواپیما به نقاط مختلف جهان را فراهم می‌آورد. با بازدید از این سامانه می‌توانید با پروازها و قیمت بلیط هواپیما دهلی آشنا شوید.

ساخت ترمینال شماره‌ی ۳ فرودگاه بین المللی ایندیرا گاندی در حدود ۳۷ ماه به طول انجامید و با اتمام ساخت این ترمینال ظرفیت مسافران در این فرودگاه به ۳۴ میلیون نفر در سال رسید.

نگاه اجمالی

فرودگاه بین المللی ایندیرا گاندی دهلی نو، از سال ۲۰۰۹ به عنوان شلوغ‌ترین فرودگاه هندوستان از نظر تعداد مسافران شناخته شده است. در سال ۲۰۱۷، این فرودگاه از نظر تعداد مسافران با جابجایی بیش از ۶۳ میلیون نفر، شانزدهمین فرودگاه در جهان و هفتمین در آسیا محسوب می‌شود. قرار است تا پایان سال ۲۰۳۰ ظرفیت سالانه‌ی این فرودگاه به ۱۰۰ میلیون نفر مسافر برسد. هم اکنون فرودگاه بین المللی ایندیرا گاندی توسط اداره‌ی فرودگاه‌های هندوستان اداره و مدیریت می‌گردد.

فرودگاه بین المللی ایندیرا گاندی دارای سه باند پرواز موازی با مشخصات زیر است:

• باند پرواز شماره‌ی ۲۹/۱۱ با طول ۴۴۳۰ متر و عرض ۶۰ متر
• باند پرواز شماره‌ی ۲۸/۱۰ با طول ۳۸۱۰ متر و عرض ۴۶ متر
• باند پرواز شماره‌ی ۲۷/۰۹ با طول ۲۸۱۳ متر و عرض ۴۵ متر

این فرودگاه در زمره‌ی معدود فرودگاه‌های هندوستان است که به سیستم^۳ CATIII-B ILS مجهز شده است. در طول زمستان سال ۲۰۰۵ مشکلات عدیده ای به دلیل وجود مه شدید در این فرودگاه گزارش شد. پس از آن ایرلاین‌های داخلی دوره‌های آموزشی برای خلبان‌های خود به منظور استفاده از سیستم CAT-II برگزار کردند.

در مارس سال ۲۰۰۶، فرودگاه بین المللی ایندیرا گاندی به عنوان اولین فرودگاه هندی، در دو باند خود، فرود و برخاست همزمان دو هواپیما از ایرلاین‌های اسپایس جت (SpiceJet) و جت ایرویز (Jet Airways) را تجربه کرد.

بیست و یکم آگوست سال ۲۰۰۸ زمان افتتاح باند سوم در فرودگاه بین المللی ایندیرا گاندی بود. این باند پرواز که یکی از طولانی‌ترین آستانه‌های باند پرواز با طول ۱۴۶۰ متر را داراست، به دلیل تولید صدای کمتر هواپیما در زمان فرود ایجاد شده است. این باند تعداد پروازهای فرودگاه در هرساعت را از میانگین ۵۰ به ۱۰۰ پرواز می‌رساند. این باند پرواز از ۲۵ سپتامبر برای پروازهای غیرنظامی مورد استفاده قرار گرفت.

از اواسط سال ۲۰۱۲ تمامی باندهای پرواز فرودگاه بین المللی دهلی به منظور کنترل ترافیک در ساعات طول روز به صورت همزمان مورد استفاده قرار گرفته اند. به دلیل افزایش ترافیک هوایی و افزایش تقاضا، برنامه ای برای ساخت باندی موازی سه باند قبلی تدوین شده است.

فرودگاه بین المللی ایندیرا گاندی دهلی به عنوان قطب فعالیت اکثر ایرلاین‌های هندی از جمله هواپیمایی هندوستان (Air India)، اسپایس جت، ویستارا (Vistara)، … شناخته می‌شود. این فرودگاه در حال حاضر میزبان بیش از ۸۰ ایرلاین از سراسر جهان است.

ترمینال‌ها

ترمینال شماره‌ی ۱

ترمینال شماره‌ی ۱ فرودگاه بین المللی ایندیرا گاندی اخیراً توسط ایرلاین‌های لو کاست^۴ هندی (IndiGo, SpiceJet) مورد استفاده قرار می‌گیرد. برنامه‌هایی برای افزایش ظرفیت مسافران در این ترمینال از ۱۸ میلیون به ۳۰ میلیون در سال تا پایان سال ۲۰۲۲ تدوین شده است.

ترمینال ۱A

این ترمینال در اواخر دهه‌ی ۱۹۸۰ برای ایرلاین‌های هندی ساخته شد. بعد از خسارات وارده از آتش سوزی، فضای داخلی این ترمینال به طور کامل بازسازی شد. سابقاً ترمینال A توسط هواپیمایی هندوستان استفاده می‌شد. ولی این ایرلاین در تاریخ ۱۱ سپتامبر سال ۲۰۱۰ به ترمینال شماره‌ی ۳ منتقل شد. ترمینال ۱A هم اکنون به صورت کامل تعطیل است.

ترمینال ۱C

این ترمینال فقط برای پروازهای ورودی داخلی مورد استفاده قرار می‌گیرد و به تازگی اکثر قسمت‌های آن ارتقا یافته است.

ترمینال ۱D

ترمینال ۱D که به تازگی ساخته شده با ۵۳ هزار متر مربع مساحت، برای پروازهای خروجی داخلی استفاده می‌شود. این ترمینال ظرفیت سالانه ۱۵ میلیون نفر مسافر را داراست. اکثر امکانات رایج در ترمینال‌های فرودگاه‌ها از جمله ۱۶ کیوسک سلف چک این در این ترمینال یافت می‌شود.

ترمینال شماره‌ی ۲

ترمینال شماره‌ی ۲ در تاریخ یکم مه سال ۱۹۸۶ با ارزش ۹۵۰ میلیون روپیه افتتاح شد. تا جولای سال ۲۰۱۰ به عنوان ترمینالی برای پروازهای بین المللی استفاده می‌شد. از آن پس از ترمینال شماره‌ی ۳ فقط سه ماه از سال و فقط برای پروازهای حج استفاده می‌گردد. در سال ۲۰۱۷ بعد از اصلاح ساختمان ترمینال، یکی از ایرلاین‌های داخلی به نام گو ایر (GoAir) به این ترمینال منتقل شد و هم اکنون برای پروازهای روزانه‌ی سه ایرلاین هندی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

ترمینال شماره‌ی ۳

این ترمینال که توسط کمپانی هوک^۵ (HOK) طراحی شده دارای مساحتی بالغ بر ۲۰ هکتار است. طبقه‌ی پایین به پروازهای ورودی و طبقه‌ی بالایی به پروازهای خروجی اختصاص یافته است. ترمینال شماره‌ی ۳ دارای ۱۶۷ کانتر دریافت کارت پرواز، ۹۵ کانتر مهاجرت، ۱۵ اسکنر ایکس ری (X-ray)، فروشگاه‌های دیوتی فری، هتل و امکانات دیگر است.

افتتاح رسمی ترمینال شماره‌ی ۳ در تاریخ سوم جولای ۲۰۱۰ انجام شد و تمامی ایرلاین‌های بین المللی تا پایان جولای ۲۰۱۰ و ایرلاین‌های داخلی تا پایان نوامبر ۲۰۱۰ به این ترمینال نقل مکان کردند. یکی از جذابیت‌های ترمینال شماره‌ی ۳ وجود یک کابین خلبان هواپیمای بوئینگ ۷۳۷ سری ۸۰۰  (Boeing 737-800) است که برای مسافران امکان تجربه ای ناب را فراهم می‌آورد.

ترمینال شماره‌ی ۳ برای اولین بار در سراسر هندوستان به سیستم راهنمایی اتوماتیک پارکینگ در یک پارکینگ چند طبقه با گنجایش ۴۳۰۰ خودرو، مجهز شده است. ترمینال شماره‌ی ۳ به عنوان اولین فاز توسعه‌ی فرودگاه که شامل ساخت ترمینال‌های باری و مسافری بیشتری است، به شمار می‌رود.

حمل و نقل

قطار

نزدیک‌ترین خط آهن به فرودگاه بین المللی ایندیرا گاندی، ایستگاه پالم است که تا ایستگاه راه آهن دهلی نو، ۱۸ کیلومتر فاصله دارد. روزانه چندین قطار بین این ایستگاه‌ها مسافران را جابجا می‌کنند.

ترمینال‌های شماره‌ی ۲ و ۳ از خط مترو اکسپرس فرودگاه بهره مند هستند. این خط با رنگ نارنجی و طول حدودی ۲۳ کیلومتر، ایستگاه فرودگاه که در ترمینال شماره‌ی ۳ قرار دارد را به ایستگاه مترو دهلی نو متصل می‌کند. اولین قطار ساعت ۴:۴۵ صبح و آخرین قطار ساعت ۱۱:۳۰ شب حرکت می‌کند. فاصله‌ی حرکت قطارها ۱۵ دقیقه است و مدت زمان حدودی ۲۰ دقیقه برای جابجایی بین ترمینال شماره‌ی ۳ و دهلی نو تخمین زده شده است.

مسافران می‌توانند بلیط مترو را از کانترهای موجود در ایستگاه‌ها و ماشین‌های اتوماتیک که در قسمت پروازهای ورودی داخلی و خارجی ترمینال شماره‌ی ۳ و قسمت پروازهای ورودی ترمینال شماره‌ی ۱ قرار دارند، تهیه نمایند.

تاکسی

با اینکه فرودگاه بین المللی دهلی از مرکز این شهر فقط ۱۵ کیلومتر فاصله دارد، ولی به دلیل ترافیک بالا ممکن است این مسافت با تاکسی تا ۴۵ دقیقه زمان ببرد. به هر نحو مسافرانی که قصد استفاده از تاکسی فرودگاه را دارند می‌توانند از طریق کانترهای موجود در فرودگاه اقدام به گرفتن تاکسی کنند. البته برای این منظور باید بسیار مراقب کلاهبرداری رانندگان تاکسی باشید. نرخ تاکسی‌ها توسط تاکسی متر و برای هر کیلومتر در حدود ۲۰ روپیه محاسبه می‌شود. تاکسی‌های فرودگاه روبروی قسمت پروازهای ورودی ترمینال شماره‌ی ۱ و قسمت پروازهای ورودی داخلی و بین المللی ترمینال شماره‌ی ۲ یافت می‌شوند.

اتوبوس

اتوبوس رایج‌ترین و ارزان‌ترین وسیله‌ی حمل و نقل بین فرودگاه بین المللی دهلی و مرکز این شهر محسوب می‌شود. شرکت حمل و نقل دهلی (DTC) برای جابجایی بین فرودگاه بین المللی دهلی و مرکز این شهر، هر ۳۰ دقیقه یکبار سرویس‌های اتوبوس شاتل را در نظر گرفته است. تمامی اتوبوس‌ها در ترمینال شماره‌ی ۳ قراردارند.

پاورقی‌ها

1. Royal Air Force
2. بانو ایندیرا گاندی (Indira Gandhi) متولد سال ۱۹۱۷ میلادی در هندوستان، نخست وزیر، سیاست‌مدار و یکی از برجسته ترین رهبران این کشور بود. وی در سال ۱۹۸۴ درگذشت.
3. سیستم فرود (ILS) امکانی است که خلبان را قادر می‌کند در شرایط بد آب و هوایی که منجر به دید کم باند پرواز می‌شود، هواپیما را به زمین بنشاند. این سیستم تا کنون به ۵ دسته تقسیم شده که III-B یکی از آن‌هاست.
4. ایرلاین لو کاست (Low-cost) به ایرلاینی گفته می‌شود که سرویس‌های رایج ایرلاین‌های دیگر را در قیمت بلیط منظور نکرده و بنابراین به مسافر ارائه نمی‌دهد. نتیجه قیمت پایین‌تر و راحتی کمتر مسافران است.
5. کمپانی هوک (HOK) که سابقاً با نام هلموث، اوباتا و کاسابوم شناخته می‌شد، یک شرکت معماری، مهندسی و شهرسازی آمریکایی است که در سراسر جهان فعالیت می‌کند.